Zeven vragen die we als sportfokker aan ons zelf moeten stellen.

Door: G. Lenselink.

Waarom houden we dieren?

Hoe houden we deze dieren?

Hoe gaan we om met dieren?

Hoe gaan we om met collega fokkers?

Hoe kijken we als fokkers tegen verenigingen en organisaties aan?

Hoe praten we over onze dieren en hobby tegen collega-fokkers en binnen onze kennissenkring?

Hoe praten we over keuringen en keurmeesters?

Waarom houden we dieren?

Stellen wij ons zelf die vraag wel eens? Mijn mening is dat we het voor winstbejag niet hoeven te doen en ook niet zoals vroeger voor de vleesproductie. We houden dieren om er plezier aan te beleven. Voor velen is dat puur voor de aardigheid om een paar huisdieren te houden. Voor de sportfokker komt daar bij om dieren te fokken die voldoen aan de standaardeisen en mee naar de tentoonstellingen te gaan. Daarnaast is het natuurlijk een eer als een dier een hoog predikaat krijgt of een mooie ereprijs heeft gewonnen.

Elke dag zijn we met onze hobby bezig, vanaf het fokken van jonge dieren tot en met de tentoonstellingen. We willen natuurlijk op een sportieve manier altijd het hoogste bereiken. Helaas zijn er ook echte prijzenjagers die niet tegen verlies kunnen, naar mijn mening zijn dat pas de echte verliezers.

Voor mij persoonlijk is er nog een heel belangrijk punt waarom ik sportfokker en keurmeester ben. Door het verenigingsgebeuren en de shows in den lande leg je heel veel contacten met mensen die allemaal dezelfde hobby en hetzelfde doel hebben.

Hoe houden we de dieren?

Als sportfokker moeten wij een voorbeeldfunctie vervullen zoals wij de dieren thuis houden en verzorgen. Ik ben dan ook van mening dat de dieren er netjes en verzorgt bij moeten zitten in degelijke hokken. Ook verzendkisten dienen diervriendelijk te zijn. Tevens moeten deze gemakkelijk te hanteren zijn en voorzien van goed sluitwerk met naam op de kist. Vooral bij gezamenlijk vervoer moet de vervoerder geen problemen ondervinden met verzendkisten van een ander. Ook op tentoonstellingen moet alles er netjes, strak en verzorgt uit zien. Een tentoonstelling is een glazen kooi waar iedereen in kan kijken. Voor een slechte naam te hoef je niks te doen, om een goede naam te krijgen moet je veel doen.

Hoe gaan we om met dieren?

Het omgaan met dieren staat sterk ter discussie. Dieren dienen op een correcte manier behandelt te worden. Dit geldt zowel thuis als op een tentoonstelling. Inzenders maar ook keurmeesters moeten daar het goede voorbeeld geven.

Hoe gaan we om met collega-fokkers?

Zijn we altijd sportief t.o.v een andere fokker? Dieren verkopen met een erfelijke afwijking getuigt van grote onsportiviteit. Ook moeten we de juiste fokdieren verkopen aan beginnende fokkers en aan iemand die bloedverversing wil of de fokresultaten op een hoger niveau wil brengen. Als een collega-fokker wint, zijn we het daar dan mee eens of leveren we kritiek op zijn dieren of de keurmeester. Open, eerlijk en sportief gedrag is nodig binnen onze hobby.

Hoe kijken we als fokkers tegen verenigingen en organisaties aan?

Voor velen van ons is dat een ver mijn bed show. Reglementen, statuten, enz. zijn een saai gebeuren. Toch is het noodzakelijk dat er goede regels zijn. We mogen blij zijn dat er mensen zijn die er ontelbare vrije uren en dagen in steken. De waardering voor deze werkzaamheden ontbreekt vaak. Kritiek leveren is o zo gemakkelijk, maar doen we er zelf wel wat aan door mee te praten op vergaderingen en de handen uit de mouwen te steken als er werkzaamheden zijn. Het is de laatste jaren veel professioneler geworden. Denk alleen al maar aan alle computerprogramma’s en internet. We zullen dan ook naar bestuurders moeten en gaan die naast praktijkervaringen ook bestuurlijk op een goed niveau zitten.

Hoe praten we over dieren?

We moeten met respect praten over dieren en de sportfokkerij. Al te vaak wordt maar gezegd: we gaan hem in de pan doen of de kop gaat er af op plaatsen waar dit niet past. Het imago van onze hobby is niet altijd even goed. Er worden te vaak ook door sportfokkers opmerkingen gemaakt die dit imago niet verbeteren. Hier ligt voor ons allen een taak!

Hoe kijken we tegen keuringen en keurmeesters aan?

Een inzender denkt vaak dat hij of zei alleen maar goede dieren in zendt. Dit is natuurlijk lang niet altijd zo. Zijn we kritisch op ons zelf als het om een beoordeling van een dier gaat of krijgt de keurmeester de schuld. Verplaats jezelf eens op de plek van de keurmeester en beoordeel je eigen dieren op de positieve en op de negatieve punten. Als inzender kijk je liever alleen maar naar de positieve onderdelen. Iemand af kraken of zelfs de grond in boren en daarmee beschadigen is snel gebeurt. Hiermee bereik je niks en levert alleen maar verliezers op.

Het houden, fokken en showen van dieren is voor ons als sportfokker elke dag weer een uitdaging maar moet wel een hobby blijven die veel voldoening kan geven!